Polska to kraj słynący z wódki – nie tylko ze względu na upodobanie, ale i talent do przygotowania tego napoju tak, aby zarówno „kopał”, jak i smakował. Wiele współczesnych marek wykorzystuje przepisy opracowane przez naszych dalekich przodków. Jak się przedstawia historia wódki miodowej i co najważniejsze – jak ją przyrządzić?
Czym jest prawdziwy staropolski krupnik?
Ten rozgrzewający trunek ma swoją bogatą historię w kulturze polskiej. Pierwsze zapiski można odnaleźć w rozprawach średniowiecznych. Na terenach Europy zaczęto tworzyć destylowany alkohol – potoczny samogon. Był to napitek bardzo mocny, niemal wypalający gardło. Nie było możliwości dosładzania go cukrem, był on wszak towarem luksusowym, zdecydowanie niedostępnym dla większości ludzi. Jego naturalnym zamiennikiem był miód pszczeli. Wraz z upływem lat i pokoleń, przepis na krupnik ulegał większym bądź mniejszym zmianom. Przechodził z rąk do rąk, by trafić do tego artykułu i zachęcić do zanurzenia się w ważnym elemencie polskiej tożsamości narodowej, próbując swych sił w wyprodukowaniu własnej wódki miodowej.
Składniki
- Spirytus – 1l
- Miód pszczeli – 0,5l
- Woda – 0,5l
- Kwasek lub sok z cytryny – 1 łyżka
- Dodatki:
- Goździki – ok. 15-20 szt.
- Ziele angielskie – 10 szt.
- Laska wanilii – 1 szt.
- Gałka muszkatołowa – 0,5 łyżki
- Kora cynamonu – 1 szt.
- Skórka z całej pomarańczy – 1 szt.
- Kardamon – 5-10 szt.
- Imbir – ok. 100 g
Przybory
Pojemnik np. słój, w którym będzie stał nastaw. Drewniana łyżka do mieszania składników. Butelka jedna większa lub kilka mniejszych, w zależności od preferencji, do przelania gotowego trunku. Filtr potrzebny do oddzielenia pływających w płynie, nieroztopionych składników. Lejek
Przygotowanie
Miód oraz wodę należy dodać do spirytusu oraz dokładnie wymieszać. Do tego dolać kwasku lub soku z cytryny w celu przełamania słodyczy napoju. Można wybrać sposób przygotowania na ciepło lub zimno, w zależności od cierpliwości i dostępnego czasu. Pierwsza opcja pozwala przyspieszyć proces; polega na zagotowaniu miodu, zebraniu piany z powierzchni napoju, dodaniu do niego przypraw oraz wody, a na samym końcu spirytusu. Wszystko należy wolno zamieszać i gotowy nastaw odstawić na minimum miesiąc w osłonięte miejsce. Drugi sposób do odłożenie napitku w celu tzw. leżakowania na ok. pół roku.
Wybór dodatków jest opcjonalny i w pełni subiektywny. Proponowane wyżej przyprawy mogą, ale nie muszą znaleźć się w ostatecznej wersji napitku. Zaleca się eksperymentować ze swoimi ulubionymi dodatkami i poddawać swoje kubki smakowe testom.
Krupnik można serwować jako trunek schłodzony lub ciepły, po podgrzaniu na małym ogniu w rondelku. Otrzymany napitek idealnie się nadaje na zimowe, świąteczne wieczory.